Aug 29, 2010

Malaysian Mentality - Buka Puasa - Pemberian (Part 1)

Semalam aku gi jemput Mak Long balik dari umrah kat KLIA. Supposed flight touch down kul 10 pagi, tapi cam beser la. "Sempat ke kuar rumah kul 9:30 ni Angah?" Mak aku ni suka risau tak tentu pasal, hehehe. Dia ingat ketebang tu punctual macam ERL ke. Kut ye pun touch down kul 10, maunye sejam jugak menunggu nak dapatkan luggage check passport sumer tu. 9:45 baru gerak dari rumah (salah dia la, sebab dia kejut aku kul 9:20. mana sempat nak gerak 9:30, takkan aku nak gi KLIA dengan baju tido?). Aku drive pun agak laju dari biasa la, stended 90-100. Lalu MEX, pastu masuk PLUS ke KLIA. Hari-hari nampak Putrajaya, bosan tul. Dah macam rutin je MEX tu, tau je mana lubang mana jalan berombak. Stended jalan di Malaysia, tak sah kalau takde lubang/tar tu rata. Beser la kalo dah project buat ala kadar. Charge lebih, kejenye tak seberapa. Balik kang plan nak gi Kedai Kek Hidayah jap, nak beli biskut raya. Eleh, tu sumer alasan. Nak borak je tu sebenarnya. Nota: tokey kedai ni kawan mak & abah, sebab sama-sama skolah Clifford. Aku rasa ada sedara-sedara jugak kut, tapi sedara jauh la..

"Sampai mana dah?"
"Kat tol dah ni, deme kat mana?"
"Highway lagi ni.."
"Azli sampai dah?" (Azli - anak Mak Long no 3. Lelaki sulung)
"Tak gerak dari rumah lagi pun!"

(cilakak, kitorang pulak yang paling awal. ingatkan anak dia. ni la dia, yang paling dekat tu la biasanya yang paling lambat..)

Sampai tu, parking kat Blok B. Dekat sket, terus sampai kat Main Terminal Building (MTB) je. Dari parking ke Arrival Hall (AH) tu plak lalu tepi kedai. "Time puasa ni, Cheezel pun nampak sedap kan", ujar seorang isteri. Aku angguk jela, tak terliur pun. Tapi nampak Cornetto dalam fridge tu telan air liur la jugak. Rilek, rilek. Tunggu kul 7:45 malam kang. Sepanjang jalan tu biasa la, pot-pet ngan mak aku. Suka benar melawan cakap dia, pastu gelak-gelak. Biasa la, orang gomen. Minda tak terbukak sangat kengkadang tu. Kena la aku jadi provokatif sket, nak bagi balance antara kiri dan kanan. Berat sangat ke belah kanan kang susah jugak, huhu. Abah usha informative board tu. Delay, landing kul 11:07. Aku usha kerek kat mak aku, dia senyum sket. "Suruh sangat gi cepat-cepat, sure delay punya. Cakap orang besar taknak dengar."

Dok la tunggu kat belah International Arrival tu. Nampak awek kedai tengah layan citer Full House kat laptop. Aku usha wifey, dan-dan dia nyanyi lagu Tiga Beruang. Pastu gi withdraw duit, untuk bayar parking kang. Sepanjang jalan tadi duit aku ada la RM8 je dalam wallet haha. Tol pun mintak ngan wifey. Saje malas kuar duit, kut la dia duduk lama-lama dalam account tu dia boleh beranak pinak ke. Untung-untung duit tu boleh la bertambah 3-4 generasi. Tak lama pastu, baru family Mak Nyang sampai. Selang 2-3 minit, family Azli lak sampai. Dia ngan Hashim (anak Mak Long bongsu) je. Siti (anak sulong) haram, dia bantai gi Sunway Pyramid. Sib baik malam tu Mak Long tido umah dia, kalo tak ada yang jadi batu kat Pyramid tu kang. Kak Na (second) lak ada hal, dia tunggu kat Jerantut. Arif (4th) ada kat KL, tapi ntah sesat ke apa tak sampai KLIA. So nanti dia gi umah Siti jek.

Kul 12 camtu nampak la kelibat Mak Long. Cam beser la, kalo tunggu orang balik haji/umrah, sure penuh kat AH tu. Adat orang Malaysia (especially orang Melayu), suka menyambut. Sampai penuh la pintu pagar AH tu, dok berkerumun kat situ. Mana yang extreme (tak reti bahasa) sket, dia masuk sampai dalam pagar. Pak guard daring baik dari jauh, tapi tak bergerak jugak. Sebab ada 2 orang pak guard, memang la usha dari jauh. Kalau sorang tu aku rasa dia datang jugak sound. Nikmat berborak tu lagi priority dari tugas kut. Bila nampak je Mak Long, Azli gi amik troli dia pastu terus bawak jauh sket. Sib baik family kitorang jenis yang reti bahasa, takde lal sesak kat pintu pagar tu. Takde adegan nangis-nangis la, sebab gi umrah je. Bukan lama pun, 2 minggu. Salam lebih kurang, pastu kitorang gerak ke parking. Kat parking tu borak lagi, tanya bila nak balik Jerantut sumer. Gaya tu macam la takde henset memasing. SMS jela, ape susah. Orang veteren, tak baper in sangat dengan SMS ni kut. "Ko blk jtut ble?" "xtw lg,tgu azli bgtw kut" Tak terbayang aku Mak Long ngan mak aku ber-SMS camni. Sama-sama dah ada wrinkle, rentikan jela bahasa SMS gitu. Baik call je cakap terus, senang.

Gi bayar parking kat mesin tu. RM9, 02hr 08min. Bodo, 8 minit pun berkira. Kira halal dah la, tak blajar dari kedai mamak ke. "Mak, duit parking!". "Baper?". "Seploh". Masukkan tiket, masukkan duit. Reject. Tak reject tak sah, macam la duit tu duit palsu. 2nd try, jadik. Ada belen singgit, bukak wallet pastu simpan. Anak beranak, sure consider halal. Siap bayar tu ingatkan nak gerak dah, bantai borak lagi!! Aku usha kerek kat mak, sambil pandang jam & tunjuk tiket parking. "Ni 15 minit je tau grace period." Sengih-sengih, pastu gerak ke kete. La, tengok-tengok kete Azli parking sebelah kete aku je. Mak suka, aku kelat. Masuk kete, start enjin, pasang seatbelt. Mak, cam beser. Borak lagi. Kalau ikut nafsu Si Tanggang aku ni, mau aku jalan je tinggalkan dia. Tapi takkan la aku nak perjudikan kedudukan aku sebagai Tokoh Anak Soleh selama 4 tahun berturut-turut. Tak lama pastu, kitorang gerak balik.

"Takyah la Angah singgah kedai Hidayah tu. Esok jela.."
"Ngantuk la tu.."
Mak senyum sinis..


p/s: pesal citer mak lebih dari citer aku ni..?

No comments: